Met een eerder sensationele titel "Zeven valkuilen..." probeert journalist Frida Deceunynck in De Standaard van 31/10/2019 de pensioenspaarder te waarschuwen of op zijn minst alert te maken. Met dit laatste is er op zich niets mis mee (helemaal niet) maar toch had ik van een gespecialiseerd auteur meer objectviteit en nuance verwacht.

Wat mij betreft zitten er dus ook "addertjes onder het gras" in het artikel. Hieronder enkele voorbeelden:

punt 2: stort niet meer dan 980 EUR. Niet mee akkoord. Maar wel: denk na als je meer dan 980 EUR stort en ga dan wel voor de formule van 1.260 EUR en blijf zeker niet hangen tussenin want dat laatste is absoluut te vermijden, en in dat specifieke geval kom je inderdaad bedrogen uit. Wie kiest voor 1.260 EUR moet dit doen vanuit de motivatie om globaal gezien een hoger pensioenbedrag op te bouwen en veel minder vanuit fiscaal oogpunt. Er is niets mis met een doelstelling om méér pensioen op te bouwen.

punt 4: pas op voor de kosten bij de spaarverzekeringen. Niet mee akkoord. Auteur laat uitschijnen dat de kosten enkel bij pensioenspaarverzekeringen hoog kunnen zijn. ik stel vast dat pensioenspaarfondsen in hetzelfde bedje ziek zijn. Enige nuance is dus op zijn plaats. Bij mij zijn de kosten bovendien helemaal niet zoals aangehaald in het artikel, neem vrijblijvend contact op!

punt 5: pensioensparen op 60 jaar: vermijd de eindbelasting. Niet mee akkoord. Het feit om de premiebetaling in het jaar waarin men 60 wordt, uit te stellen tot na de verjaardag, vermijdt inderdaad taxatie van die specifieke premie. Dit ondoordacht gaan doen kan echter in specifieke gevallen (bijvoorbeeld oude contracten type gemengde of ukmt) tot zeer onaangename verassingen leiden. Denk dus goed na en laat uw specifieke contract goed nakijken. Bovendien is het intellectueel oneerlijk om die premiebetaling op 60 jaar als een "valkuil" te bestempelen, ik beschouw het eerder als een subtiele mogelijkheid om aan wat belastingen te ontsnappen.

punt 7: kies het juiste moment om te cashen. Niet mee akkoord. Standpunt heeft absoluut nood aan toelichting. Kies het juiste moment om te cashen is in principe niet nodig bij een pensioenspaarverzekering van het type tak 21 omdat dit soort contracten net immuun zijn aan "schommelingen". Maar als er in dat contract tak 21 nog belangrijke intrestgaranties lopen verdient het waarschijnlijk wel aanbeveling om het contract te laten lopen tot 65 jaar. Waar het "cash-moment" wèl van belang is, is bij pensioenspaarverzekeringen van het type tak 23 en bij de pensioenspaarfondsen. In dat geval is mijn advies om goed op te volgen welk onderliggend soort fonds aanwezig is en dit naar pensioenleeftijd toe, zo goed mogelijk te beschermen tegen schommelingen.

Wie na het lezen meer informatie of duiding wenst: kan vrijblijvend contact opnemen, Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien..